W 1925. Władysław Kołodziej – „Jasnogóra Lechicka”:
W sierpniu roku ubiegłego udaliśmy się z Bratem Józefem Chobotem do Gór Świętokrzyskich – na Łysą Górę gdzie poszukiwaliśmy śladów kultu Światowida lecz oprócz olbrzymich złomów kamiennych, bezładnie rozrzuconych a stanowiących zburzyszcze dawniejszej świątyni – nie zauważyliśmy nic szczególnego.
To też tajemnica Łysej Góry nadal jest niewyjaśniona jak również nazwa Gór Świętokrzyskich postaram się więc uchylić z lekka rąbek tej tajemnicy.
Wiemy dzisiaj na pewno, że na Łysej Górze znajdowała się świątynia Światowida, którego znakiem był Krzyż. Nie wyda nam się również dziwnem twierdzenie, że kapłani chrześcijańscy pragnąc upodobnić nową religię do starej o tym samym pozyskać lud, wystawili na Łysej górze klasztor pod wezwaniem Świętego Krzyża, który z czasem miał stać się grobem Krzyża Światowida.
Znamiennym i wymownym dowodem tego twierdzenia jest krzyż podwójny jako znamię klasztoru na Łysej Górze, a co prawdopodobnie ma również oznaczać zwycięstwo krzyża Chrystusowego nad krzyżem Światowida.
Historia klasztoru świętokrzyskiego gubi się w pomroce dziejów i pewnej daty wybudowania jego ustalić nie można gdyż kilkakrotnie był zniszczony i spalony. Istnieje wprawdzie wzmianka jakoby klasztor świętego Krzyża został założony w roku 1006, przypuszczać wszakże należy, że powstał on około roku 970-980. za czasów Mieczysława I.
Ciekawa wzmianka o klasztorze świętokrzyskim znajduje się w encyklopedii powszechnej Orgelbranda. Jest tam mowa o wielkich skarbach jakie posiadał klasztor na Łysej Górze. Skąd się wzięły te skarby przechowywane wielkiej tajemnicy? Łatwo się domyśleć. Po każdym zwycięstwie i podczas wielkich uroczystych świąt był zwyczaj u Lechitów, że składano wielkie i cenne dary na cześć Światowida w jego świątyni, po zburzeniu której, skarby te zabrano do klasztoru świętego Krzyża, który, jak widzimy z powyższego, wybudowany został na świętych ruinach świątyni pogańskiej.
Łysa Góra za czasów przedchrześcijańskich była centralnem ogniskiem religii Lechickiej, dzięki swemu położeniu geograficznemu, (centrum Lechistanu), stała się miejscem pielgrzymek, miejscem świętem – Mekką lechicką z której promieniowało boskie jasnowie na cały Lechistan. Nie należy bowiem zapominać, że kult Światowida to kult Białoboga – jasnego boga.
W dziele doktora Zubrzyckiego „Z podań Krynicy” czytamy:
„Oto na północ od Kamieniobrodu jest jeszcze staw białogórski po pod górą znaną u ludu jako Białogóra. Jest to ślad ważny po gontynie wzniesionej na cześć Białoboga w tem miejscu. Na zachód zaś od Kulikowo widoczna jest góra prawie 50 metrów wyższa od Białogóry”
a dalej:
„Na północ od Lelechówki jest wzniesienie jeszcze znaczniejsze, niosące po dziś dzień nazwę kamień stołowy, co mówi aż nadto o stole ofiarnym. Widzieć w nim należy bezwątpienia zabytek szczątkowy z tego samego okresu, kiedy żyła jeszcze pełnią wiary ta Jasnogóra na północ od Lwowa. Tuż koło Brzuchowic na mapie nazwana Łysogóra (str 24)”
A więc Łysagóra to Białogóra lub Jasnogóra.
Widzimy z powyższego, że na ziemiach Lechistanu istniało kilka a może kilkanaście Jasnogór.
I jeżeli dr. Zubrzycki w swoich badaniach dowodzi nam, że Łysagóra to Jasnogóra, to wynika z tego, że t.zw. Łysa Góra Świętokrzyska, to Jasnogóra Światowida lub Białogóra z której promieniowało boskie jasnowie.
Kto był na szczycie Łysej Góry, ten widział to słoneczne jasnowie bijące ze złotych i srebrnych zbóż, kąpiących się w blaskach sierpniowego słońca, hen w rozległych nizinnych jasnych pól – ten podczas nocy letnich, za patrzony w gwiazdy, odczuwał, że bliżej jest tych świateł niebieskich i dusza jego napełniła się przedziwną jasnością…
Oto jedna z tajemnic Łysej Góry.”
Wł. Kołodziej.
źródło:
Videoblog Youtube – Bezchaosowania